سیدحسین ،عسل زندگی

سلام... ببخشیدکه دیربه دیرمیام،بااومدن یه غنچه کوچولوی دیگه به زندگیمون دیگه فرصتی پیش نمیاد که به وبلاگ سری بزنم آخه مراقبت ومواظبت از2تا گل پسریه کم سخته،البته نه خیلی سخت ولی دیگه وقتی واسه این کارانمیمونه. آقاسیدحسین که بدی های فوق العاده خودش روداره،صبح هاکه تاساعت9-10خوابه وقتی هم که بیدارمیشه اگه بابایی سرکارباشه تاوقتی که ازسرکاربرگرده مدام می پرسه بابایی کی میاد؟تازه ساعت روهم یادگرفته میدونه کی میاداما بازم می پرسه،وقتی که لحظه دیدارش فرابرسه،تقریبایه10دقیقه زودترمیره بیرون توکوچه به استقبال باباجونش وقتی هم که صدای جیغ زدنش میادمیشه فهمید که بابایی اومده وکلی ذوق میکنه،یه وقتایی دلم میسوزه آخه هیچ وقت واسه من این بی قراری هارون...